Γιορτάζοντας τα τριαντάφυλλα – GardenRant

Αυτό είναι απάτη. Δύσκολα πρόκειται για φασαρία. Είναι απλώς μια μεγάλη απόλαυση για όσους από εμάς, παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούμε να αγαπάμε και να απολαμβάνουμε την αγάπη των τριαντάφυλλων. Και έρχεται με συγγνώμη σε όποιον έχει χάσει τα τριαντάφυλλά του από την ασθένεια της τριανταφυλλιάς. Τους θερμά συλλυπητήρια.

Μόλις καταφέραμε να επισκεφτούμε αυτόν τον κήπο εγκαίρως. Τα τριαντάφυλλα εδώ έχουν ένα κοντό ανθισμένο παράθυρο και μόλις το πιάσαμε. Σημειώστε, όποιος μπορεί να κάνει μια περιήγηση να επισκεφθεί Τριαντάφυλλα Moor Wood στο μέλλον. Που θα έπρεπε. Το Moor Wood είναι το σπίτι της Βρετανικής Εθνικής Συλλογής Rambler Roses και επιπλέον, είναι ένα όμορφο και ρομαντικό σκηνικό για αυτούς. Μερικοί από εσάς θα καταλάβετε πόσο καταραμένος μπορώ να είμαι για μερικούς κήπους – λοιπόν, εδώ έρχομαι να επαινέσω. Είναι απλά μια υπέροχη επίσκεψη.

Και το κλασικό σπίτι Cotswold: το οποίο περιέργως δεν βρίσκεται στην πραγματικότητα στον κήπο. Μου αφήνει μια ελαφριά αίσθηση ότι κάτι έλειπε, αλλά ήμασταν μόνο οι δυο μας, έτσι το έκανε επίσης να νιώθω μάλλον μυστικό και ιδιαίτερο, όταν βρίσκομαι μακριά από το σπίτι.

Ακολουθεί μια έκπληξη όμως – δεν φαίνονται όλοι οι δρομείς όταν πηγαίνουν. Όσο μεγαλύτερα είναι τα λουλούδια, τόσο μεγαλύτερη είναι η καφέ σταγόνα, σαφώς. Θα μπορούσε να αξίζει να επισκεφτείτε κάπου όπως το Moor Wood για να ελέγξετε πόσο καλά πεθαίνει ένα τριαντάφυλλο προτού επενδύσετε σε αυτό.

Μερικές απολαυστικές εικόνες με τριαντάφυλλα για εσάς – θα δείτε οι καλύτερες είναι του Charles Hawes, Mr Two Cameras:

Εδώ είναι Ανθος μηλιάς. Είχαμε πάει εκεί μόνο περίπου δέκα λεπτά πριν αυτό βρεθεί στη λίστα με τα «πρέπει να έχουμε».

Η μεγάλη πλειοψηφία των τριαντάφυλλων φέρουν ετικέτα, κάτι που είναι μια απόλαυση. Μισώ τις ετικέτες συνήθως όταν είναι κολλημένες στο έδαφος και μας λένε ότι η πικραλίδα είναι κρόκος (ναι, έχω μια φωτογραφία), αλλά αυτές τοποθετούνται διακριτικά ανάμεσα στα τριαντάφυλλα –

Ο κήπος είναι απομονωμένος, ήσυχος, περιβάλλεται από εξοχή. Είναι χαλαρό και έχει αυτές τις ωραίες πινελιές που σας θυμίζουν ότι είναι εδώ για λίγο –

και άλλη πύλη..

Υπάρχει ένα ρυάκι που περιέχεται σε ένα ρυάκι, που κάνει τον καλύτερο ήχο για να συνοδεύσει μια επίσκεψη στον κήπο, και ένα αληθινό λιβάδι χωρίς σημάδια από τα φανταχτερά μονοετή φυτά που έρχονται να σημαίνουν «λιβάδι» σε διάφορους βάνδαλους που σκάβουν αρχαίο λιβάδι για να δημιουργήσουν αυτά τα χωράφια που φαίνονται σαν γιγάντια κρεμαστά καλάθια.

Μπορεί να παρατηρήσετε ότι αυτά τα τριαντάφυλλα όχι μόνο εξαφανίζονται στην κορυφή ενός δέντρου και γίνονται αόρατα, όπως αυτά που ανέφερα στο Veddw, ως επί το πλείστον αναπτύσσονται εκπαιδευμένα κατά μήκος και πάνω από τοίχους. Αυτό κάνει μια εξαιρετική εμφάνιση. Το να τα εκπαιδεύσετε οριζόντια είναι το κόλπο που αναγκάζει τα τριαντάφυλλα να ανθίσουν άφθονα. Όλοι το λένε αλλά δεν λένε γιατί. Περιμένω Michael Marriott θα μας πει πότε θα εκδώσει το νέο του βιβλίο για τα τριαντάφυλλα του χρόνου.

Εναλλακτικά, μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο να τα κόβετε στο έδαφος κάθε χρόνο. Στο Ο κήπος των τριαντάφυλλων του Hay-les-Roses στο Παρίσι κόβουν στο έδαφος και στη συνέχεια αφήνουν τρία στελέχη να ξαναφυτρώσουν, διατηρώντας τα τριαντάφυλλα σε διαχειρίσιμο μέγεθος και πιο ορατά και μυρωδάτα από ό,τι όταν εξαφανίστηκαν σε ένα δέντρο. Πώς το έμαθα αυτό πριν από δέκα χρόνια όταν πήρα συνέντευξη από τον Henry και μετά δεν το έκανα ποτέ;!

Ο κήπος δεν είναι μόνο με τριαντάφυλλα, αν και σχεδόν. Μου άρεσε αυτή η θέα:

Και το κοτόπουλο που ήρθε να μας αποχαιρετήσει.

Ελπίζω να σας άρεσε ένα ταξίδι σε έναν υπέροχο αγγλικό κήπο.